Ερωτο-απαντησεις

Ε: Τι πρεπει να κανω για να κλεισω ενα session?
Α: Στελνοντας ενα ε-μαιλ μπορειετε να κλεισετε ενα ραντεβου για την μερα που σας βολευει.

Ε: Πρεπει να ερθω καπου?
Α: Οχι, ειμαι on location φωτογραφος. Θα ερθω εγω σε εσας κατι που βολευει πολυ αν ειστε σε προχωρημενη εγκυμοσυνη ή εχετε νεογεννητο.

Ε: Πρεπει να ερθετε στο σπιτι ή μπορειτε και σε αλλες τοποθεσιες?
Α: Εφ'οσον δεν ειναι πολυ μακρια (γιατι εχω και εγω δυο μικρα παιδακια που δεν μπορω να αφησω πολλη ωρα), μπορω να ερθω οπου θελετε να φωτογραφηθειτε. Για παραδειγμα σε μια αγαπημενη παραλια, στο παρτυ ενος φιλου κτλ.

Ε: Τι προετοιμασια πρεπει να κανω για την φωτογραφηση?
Α: Κατ'αρχην οσοι θελετε να συμμετασχουν, να ειναι ντυμενοι, βαμμενοι (αν ειναι ενηλικες) και φτιαγμενοι :) Να νιωθουν ανετα και ομορφοι στα ρουχα τους. Αν εχετε κοριτσακι με μακρια μαλλια, ειναι πολυ σημαντικο τα μαλλακια να ειναι πιασμενα, ωστε να μην κρυβουν το προσωπακι της αν σκυψει. Δεν ειναι απαραιτητο να ειναι αλογοουρα για παραδειγμα, αλλα εστω τα μπροστινα μαλλακια της με ενα τσιμπιδακι :)

Διαλεξτε ομορφα, ανετα ρουχα που αγαπατε αλλα και ενα μαυρο μπλουζακι για τον μπαμπα ή ενα μαυρο μπουστακι για την μαμα θα ηταν χρησιμα.

Ε: Ταλαιπωρουνται τα μωρα/μικρα παιδια?
Α: ΟΧΙ!! Σε καμια περιπτωση δεν πιεζω τα μωρα ή τα παιδακια. Στα πολυ μωρακια, η φωτογραφηση γινεται γυρω απο το προγραμμα τους. Σταματαμε οταν κουραστουν ή πεινασουν και δεν πιεζουμε ποζες που δεν νιωθουν ανετα να παρουν. Δεν βαζω τα παιδια μεσα σε στενα μπωλ και δεν τα κρεμαω απο το ταβανι :)
Μου αρεσει να βγαζω φυσικε ποζες, κομματια της καθημερινης ζωης, να απαθανατιζω ενα κανονικο πρωινο στο σπιτι για να το θυμαστε ως μια ομορφη εμπειρια, εναν καφε με μια φιλη και οχι την ημερα που το μωρο σας βασανιστηκε για να παρετε αυτες τις φωτογραφιες.

Με τα μικρα παιδακια, παιζω. Εχω πολυετη πειρα ως παιδαγωγος και φυσικα ειμαι και εγω μαμα. Θελω το παιδακι σας να με εμπιστευτει και να μου ανοιχτει μονο του. Θα καθισω μαζι του και θα μιλησουμε, θα γνωριστουμε και θα γινουμε φιλοι, Μονο ετσι θα μου δειξει τον πραγματικο του εαυτο και την "ουσια" του που θελω να αποθανατισω με τον φακο μου.
Οταν πει "οχι" θα ειναι οχι... σεβομαι τα παιδια (και τους γονεις τους :)) και τους δινω τον χωρο και τον χρονο τους.

Ε: Τι γινεται αν θελω καποιες συγκεκριμενες ποζες?
Α: Παντα προσπαθω να εκπληρωσω τις επιθυμιες του πελατη μου. Εφ'οσον η ποζα δεν θα ταλαιπωρησει το μωρο/παιδακι/εσας, φυσικα και θα το κανουμε.

Ε: Τι αλλες υπηρεσιες προσφερετε?
Α: Σχεδιαζω ψηφιακα αλμπουμ, ανακοινωσεις γεννησεων, ημερολογια, προσκλητηρια και ευχετηριες καρτες παντος τυπου κ.α.
Εχω πεντε χρονια εμπειριας στα δωρα για παππουδες και γιαγιαδες ;)

Ε: Αναλαμβανετε βαπτισεις και γαμους?
Α: Ναι εντος Αττικης παντα.

Ε: Εχετε εσεις καποια props που χρησιμοποιουνται στις φωτογραφησεις?
Α: Εχω, και τα χρησιμοποιουμε αναλογα με την εποχη και το ταμπεραμεντο του μωρου. Για παραδειγμα αν εαν μωρακι δεν αντεχει να φοραει καπελακια, δεν θα το αναγκασω να φορεσει καπελο για μια ποζα.
Αν ειναι καλοκαιρι δεν θα το βαλω μεσα στο μαλλινο κουκουλι κ.ο.κ.
Σημειωση οτι, ο,τι χρησιμοποιω για τις φωτογραφησεις (μαξιλαρακι ποζαρισματος, καπελα κτλ) πλενονται παντα μετα απο καθε session γιατι ξερω ποσο ευαισθητα ειναι τα νεογεννητα :)

Μια υπεροχη οικογενεια..

Η πανεμορφη φρεσκο-μανουλα (για δευτερη φορα) Ζ. και ο φιλικοτατος αντρας της Γ. μου ανοιξαν το σπιτι τους για να γνωρισω την 13 ημερων Μ., το δευτερο παιδακι τους, αφου εχουν ηδη ενα αγορακι 3.5 ετων τον Α.

Περασα ενα υπεροχο πρωινο γεματο μυρωδια μωρου και ευχαριστη κουβεντουλα.

Η Μ. ηταν ενας αγγελος, δεν παραπονεθηκε ουτε μια φορα αλλα δεν εκλεισε και τα ματια της καθολου! Δεν εχω ξαναδει τοσο ξυπνιο μωρο :)

Κοιταξε κατευθειαν την μηχανη μου και ποζαρε σαν εμπειρο μοντελο. Μαλλον της αρεσε πολυ ο ηχος του φακου μου!

Ζ. και Γ. να σας ζησει η πανεμορφη και ανυπομονω να γνωρισω και τον Α. σας και να ξαναφωτογραφισω ολους μαζι!!

ΥΓ. Γ. εχεις μια χαρα φωτογενεια :)

Αττικο Παρκο (μερος Β')

Ναι λοιπον, ειδαμε και το σοου των δελφινιων. Ειδικα ο Γιαννης που ειναι και το αγαπημενο του ζωο, καταενθουσιαστηκε... θα γινει κτηνιατρος οταν μεγαλωσει λεει... Ο Κωστης αποφασισε οτι θα γινει εκπαιδευτης ζωων.

Ερατω (Μερος Β')

Μερικες ακομα φωτος αυτου το μικρου αγγελου... (καντε κλικ για μεγενθυνση)

Αττικο Παρκο (μερος Α')

Εχθες την καναμε κοπανα απο το σχολειο και πηγα τα παιδια στο Αττικο Παρκο.

Ιδου μερικα απο τα αγαπημενα μας ζωα (καντε κλικ στην καθε φωτο για μεγενθυνση)

Αυτο το Σκυλι των Λειμωνων ηταν τοσο φιλικο που ηρθαμε μυτη μυτη!

Οι Λεμουριοι μου χαρισαν απλοχερα χαμογελα...

Ενω οι Δρακοι απο την Κινα ηρθαν μεχρι το γυαλι να μας χαιρετησουν

Αποφανθηκαμε οτι αυτος ειναι ο Κροκολδειλος που εφαγε το χερι του Καπτεν Χουκ

Και γυρισαμε σπιτι και πεσαμε ταβλα... οπως αυτος ο Λεμουριος!!

Ετσι ξεκινησαν ολα...

Η αληθεια ειναι οτι η φωτογραφια δεν ηταν ποτε στα πλανα μου... ειχα απλα μια τυπικη σχεση μαζι της αλλα απο μικρη παντα ειχα μια φωτογραφικη μαζι μου τωρα που το σκεφτομαι...

Η αναγκη να θυμαμαι τις στιγμες εγινε επιτακτικη οταν γεννησα τα αγορακια μου το 2005. Ξυπνησα μια μερα οταν τα παιδια ηταν περιπου 3 μηνων και συνειδητοποιησα οτι οι τελευταιοι 3 μηνες ειχαν περασει "ετσι" και εγω δεν ειχα σχεδον καμια αναμνηση απο αυτους... Ειχα χαθει καπου μεταξυ θηλασμου 2 μωρων, πανων, του σπιτιου, του αντρα μου και των επαγγελματικων υποχρεωσεων και φυσικα την απαιτουμενη ελλειψη υπνου...

Ξαφνικα οι φωτογραφιες εγιναν πολυ σημαντικες καθως συνειδητοποιησα οτι αυτες τις στιγμες οχι μονο δεν θα τις ξαναζησω, αλλα ειχα αρχισει ηδη, 3 μηνες μετα την γεννα, να τις ξεχναω!!

Τους πρωτους 6 μηνες ζωης των παιδιων μου, ειχα ηδη βγαλει 2000 φωτογραφιες!!

Μεχρι τοτε παντα αγοραζα Sony Cybershot καθοτι ο αντρας μου ειναι φανατικος με την Sony... τοσο πολυ, που ολα ειναι Sony στο σπιτι μας!!

Θα ηταν ψεμα να σας πω οτι ηξερα τι εκανα (μερικες φορες ακομα δεν ξερω τι κανω 4 1/2 χρονια μετα! Χα!! :))
Ουτε ειμαι σιγουρη οτι "Το'χω"... πιθανως ομως τα χρονια που περασα με μια φωτογραφικη στο χερι (απο 5 ετων δηλαδη περιπου), επαιξαν καποιο ρολο γιατι ξαφνικα, η φωτογραφιες μου αρχισαν να ειναι "καλες" ... ξαφνικα βρεθηκα να μοιραζω φωτογραφιες των παιδιων μου σε ολους, οι οποιες κατεληγαν να κοσμουν σπιτια, καταστηματα ακομα και το γραφειο ενος προπονητη στο ΟΑΚΑ (η κατωθι πρωτη Χριστουγεννιατικη των παιδιων μου)

Απο τοτε βρισκομαι σχεδον παντα με μια φωτογραφικη στο χερι... Απο την φθηνη Sony P92 μου, πηγα σε μια R-1 και απο αυτην, εκανα το αλμα σε μια Canon 500D και λιγο λιγο εφτιαξα το "στουντιο" μου... μια βαλιτσα δηλαδη γεματη με φωτα, φλας, φακους, props, backdrops κτλ.

Δεν ξερω αν εχω ταλεντο ή απλα ειμαι τυχερη καθε φορα... δεν ξερω αν το μονο που χρειαζεσαι τελικα ειναι μια καλη μηχανη (αν και αυτο το αντιπαρερχομαι καθοτι εχω βγαλει υπεροχες φωτος και με το κινητο μου μπορω να σας πω!), καλο ματι ή κατι αλλο.
Αυτο που ξερω ειναι οτι λατρευω τα παιδια... λατρευω να τα φωτογραφιζω, να μιλαω μαζι τους, να τα ακουω, να ειμαι γυρω τους...
Και εκεινα μου ανταποδιδουν την αγαπη ποζαροντας για τον φακο μου, ακομα και οταν δεν το ξερουν...

Δεν εχω σπουδασει φωτογραφια και ειναι στιγμες που ακομα ανατρεχω στο manual της μηχανης μου (την εχω μονο λιγους μηνες!!)... βασιζομαι στο ενστικτο μου και την φαντασια μου... και ξερω οτι εχω πολλα ακομα να μαθω!!
Απο την ημερα που πηρα την πρωτη μου ψηφιακη μηχανη, μια Mavica 1ΜΡ μεχρι σημερα που ο φωτογραφικος μου εξοπλισμος θελει βαλιτσα για να μεταφερθει, εχω βγαλει πανω απο 800.000 φωτογραφιες.... δεν καταλαβα πως αυτο το νεο παθος μεγαλωσε μεσα μου... αλλα χαιρομαι πολυ που εγινε γιατι τελικα, δεν αρκει μονο να ζεις τις στιγμες, αλλα να τις θυμασαι κιολας... ειμαι σιγουρη οτι σε μερικα χρονια απο τωρα, αυτες οι φωτογραφιες θα ειναι ακομα πιο πολυτιμες...

Η νεογεννητη Ερατω

Θυμαστε την Ευαγγελια που φωτογραφησα τον Μαρτιο?

Πρν λιγες ημερες εφερε στον κοσμο την δευτερη κορουλα της, την Ερατω, και στο σπιτι παρακαλω!!

(εισαι η πιο γενναια κοπελα που ξερω Ευαγγελια λολ!)

Να σας ζησει Ευαγγελια μου!!!!

Γιαννης Μαριος & Κωνσταντινος Παναγιωτης

Μου πηρε παρα πολυ καιρο (2 1/2 χρονια) προσπαθειων, ατελιωτες εξετασεις, χειρουργεια, φαρμακα, ορμονες και τελος καθημερινες ενεσεις στην κοιλια για να τους αποκτησω...

Ειχα μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη και περασα 16 εβδομαδες στο κρεβατι για χαρη τους...
Μου τους χαρισε η Παναγια και για να την ευχαριστησω τους εδωσα το ονομα της...
Ο Γιαννης (Μαριος) και ο Κωνσταντινος (Παναγιωτης), θα πανε νηπιο τον Σεπτεμβρη και δεν πιστευω οτι περασαν κιολας 4 1/2 χρονια (και κατι ψιλα) απο τοτε που τους ειδα για πρωτη φορα...

Ειναι το φως της ζωης μου ολοκληρης και η πηγη της εμπνευσης μου για ο,τι κανω...

Διδυμοι και τοσο ιδιοι και ταυτοχρονα τοσο διαφορετικοι...

Σκανταλιαρης... κυκλοθυμικος... ανεξαρτητος... ατιθασος... πανεξυπνος... ετοιμολογος... τρυφερος... γεματος ζωη... Γιαννης

Ευαισθητος... τρυφερος... ωριμος... σοβαρος... γεματος εμπαθεια... παρλαπιπας... παπατρεχας... προθυμος... βολικος.... Ο Κωνσταντινος

Ειμαι η πιο τυχερη γυναικα του κοσμου τελικα...

Νοεμβριος 2005 (2 ημερων)

Ιουνιος 2010